امام علی(ع) پس از جنگ نهروان در خطبهای که ایراد کردند، فرمودند: من در قرآن اسمهایی دارم که آن اسامی خاص من است و شما باید در این زمینه پرهیز کنید تا مبادا مغلوب شوید که اگر این اتفاق افتاد شما گمراه خواهید شد.
آیتالله سیدمحمدمهدی میرباقری رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم به بیان برخی نکات پیرامون «ویژگیهای امیرالمؤمنین علی بی ابیطالب(ع) به روایت خودشان» پرداخته است که در ادامه به آن اشاره میشود:
*هنگامی که علی(ع) از علی(ع) میگوید
جابر جعفی از امام باقر(ع) نقل کرده است که: «خَطَبَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ بِالْکُوفَةِ بَعْدَ مُنْصَرَفِهِ مِنَ النَّهْرَوَان» حضرت از جنگ نهروان بر میگشتند که به ایشان خبر رسید «وَ بَلَغَهُ أَنَّ مُعَاوِیَةَ یَسُبُّهُ وَ یَلْعَنُهُ وَ یَقْتُلُ أَصْحَابَه» که معاویه به صورت علنی بنای سب و لعن حضرت را گذاشته و اصحابش را به قتل میرساند.
«فَقَامَ خَطِیباً»، امام در آنجا خطبهای خواندند که نقل شده از آخرین خطبههای حضرت بود، «فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ وَ صَلَّى عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَ و ذَکَرَ مَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ وَ عَلَیْه»، پس حمد و سپاس خدا را کردند و درود بر رسولش فرستادند و آنچه خدا از نعمت به نبیش و به ایشان داده را بر شمردند.
«ثُمَّ قَالَ لَوْ لَا آیَةٌ فِی کِتَابِ اللَّهِ مَا ذَکَرْتُ مَا أَنَا ذَاکِرُهُ فِی مَقَامِی هَذَا»، بعد فرمودند: اگر نبود یک آیه در کتاب خدای متعال، این اموری را که میخواهم در باب مقامات خودم ذکر کنم را نمیگفتم و آن آیه این است: «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ»(ضحی/۱۱)، من باید آنچه را که خدا به من داده بگویم تا شناخته بشوم.
بقیه در ادامه مطلب...